ผิว ๒ หมายถึง น. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.
ว. ตื้น ๆ, ไม่ลึกซึ้ง.
ว. ตื้น ๆ, ไม่ลึกซึ้ง.
น. ผิวถนนที่ยวดยานพาหนะแล่นไปมา.
น. ส่วนบนสุดของนํ้า.
ว. แบบบาง, อ่อนแอ, ผู้ดี, ใช้โดยปริยายไปถึงจิตใจด้วย.
ก. ห่อริมฝีปากให้แคบพอ แล้วเป่าลมออกให้เกิดเสียงตามที่ต้องการ.
น. สีเนื้อ.